بررسی اجمالی روش ساخت ضد لک

بررسی اجمالی روش ساخت ضد لک

HQ 5%
KA 5%
Vit C 2%
Dexamethason 0.1%
Ret.A 0.1%
Gel to 30 gr

دگزا و هیدروکینون و ترتینوئین هر سه محلول در الکل هستنپایه ژل در داروخانه آب هست و تحمل الکلش خیلی کمهدر پروسه ساخت چند نکته به تصمیم گیری ما کمک میکنه:
فرمول تا چه اندازه منطقی هست و آیا میشه در آن تغییر اعمال کرد:
مثلا خود من هرگز این فرمول را برای صورت نمیسازم:
S.a 4%
H.q 6%
K.a 5%
Tretinoin 0.1%
Cream AHA 15% to 30 gr

نکته بعدی دقت به محل اثر هست:
اگر برای کف پا پنجاه درصد اوره و ده درصد سالیسیلیک در پایه وازلین تقاضا شده قطعا نمیتوان حل کرده و نهایتا در فرمول پودر و دانه حس خواهد شد
اما این برای کف پا مشکلی نیست ولی برای صورت نباید حس ناخوشایندی داشته باشد

مسئله بعد میزان اهمیت ما به جواب دهی هست:
بهترین حالت فرموله کردن، حل نمودن کل پودرها هست اما گاها مقدور نیست
چند توجیه وجود دارد
-پودر لویگه شده در آب و روغن پایه به مرور تا حدی حل می شود
-بخشی از پودر حل و بخشی به صورت سوسپانسیون روی پوست اثر خواهد کرد
-پودر حل نشده روی پوست به مرور در چربی پوست حل شده و به بافت های زیرین نفوذ میکند

پیشنهاد میکنم هر کس برای خودش جدول حلالیت ها را داشته باشه
در پروسه ساخت به صورت علمی و موثر خیلی کمک کننده خواهد بود
در اینجا محدودیت اصلی ما الکل هست که نقش حامل برای چند ماده را دارد.

استفاده از پلی اتیلن گلیکول پیشنهاد خوبیه به دو دلیل
یکی اینکه پلی اول هست و حلال حوبی برای بسیاری از مواد و دوم اینکه خودش ژل ساز هست
اما برای ساخت ژل با آن نیاز به درصد های بالایی ازش هست و الزاما باید از گرید های با وزن ملکولی بالا مثل PEG 6000 استفاده کرد.
فقط توجه شود پلی اتیلن گلیکول ریسک حساسیت زایی دارد و اگر کمتر استفاده شود یا به تنوان کمکی در پروسه ژل سازی بکار رود بهتر هست

تمام توجیه ها صحیح است اما نهایتا فردی هنر ساخت بهتری دارد که نهایت ممکن پودرها را حل کند
قطعا فرمول محلول اثر بخشی بیشتری نسبت به سوسپانسیون دارد

نکته مهم بعدی توجه به کمک حلال ها هست
در فرمول ژل مطرح شده حضور کمک حلال هایی مثل پروپیلن گلیکول، DMSO ، گلیسرین و سورفکتانت هایی مثل توئین کمک بسیاری میکنند.

مشکل بعدی برای هیدروکینون است که در محیط خنثی پایداری کمی دارد پس به ناچار از ژل سازی جز کربوپول استفاده شد(قبل از برداشت یک ژل برای پایه محتویات آن مطالعه شود(

حال اگر ژل مربوطه را بخواهیم بسازیم باید تک تک مواد بررسی شوند
۱.هیدروکینون تا هفت درصد در آب در دمای محیط حل میشود پس مشکلی نیست
۲.کوجیک اسید تا نه درصد در آب محلول است پس مشکلی نیست
۳.ویتامین سی به راحتی محلول در آب است
۴.دگزامتازون تا 0.01 درصد در آب محلول است و برای مابقی نیاز به شش درصد الکل دارد
۵.ترتینوئین در آب عملا نامحلول است و برای انحلال این مقدار حدود سی و هفت درصد الکل نیاز است.
دقت شود وقتی الکل با آب رقیق شود حلالیت آن کمتر می شود و ممکن است ماده حل شده رسوب دهد چون حلالیت ها بر اساس میزان الکل نود و پنج درجه تعیین شده اند پس در عمل به مقادیر بیشتری از الکل نیاز خواهد بود.
تا اینجا محدودیت اصلی برای ترتینویین بود که حداقل سی و هفت درصد الکل نیاز داشت با توجه به حلالیت بالای ترتینوئین در کمک حلال DMSO و با افزودن ۲.۵ درصد دی ام اس او تقریبا ترتینوئین حل می شود و فرمول در عمل به کمتر از شش درصد الکل نیاز خواهد داشت

اکثر ژل های آماده پذیرای پنج درصد الکل و دو و نیم درصد دی ام اس او هستند.
فقط مواد نامحلول در آب ابتدا در دو حامل حل شده و نهایتا وارد ژل شوند
برای سهولت در حل شدن سایر پودرها در پایه، قبل از انحلال کاملا صلایه و ترجیحا با پایه لویگه شوند

مشکل بعدی حضور سه اسید است)ویتامین ث، کوجیک اسید و ترتینوئین( بعضی از ژل سازها مثل کربوپول تحمل حضور اسید را ندارند و نیاز هست ژل بعد از اضافه شدن و انحلال مواد ، با یک قلیا خنثی شود

برای کامل شدن مبحث چند توصیه برای ژل:
خودتان پایه ژل خیلی با قوام بسازید و به آن پرزرواتیو اضافه کنید و در یخچال نگه داری کنید
مثلا ژل کربوپول یک درصد براحتی ساخته می شود ولی آنرا تا زمان نیاز خنثی نکنید.
ژل یک درصد کربوپول می تواند حداقل پنجاه درصد الکل را تحمل کند
در صورت نیاز به مقادیر بالای الکل از ژل ساز اتیل سلولز استفاده کنید
متاسفانه اتیل سلولز گران و پیدا کردن اصل آن سخت است
گاها می توان برای افزایش قوام پایه ژل آماده استفاده شده در فرمول از سایر ژل ساز ها به صورت کمکی بهره برد مثل Xantam gum

حلالیت های فرمول های اخیر
H.Q 7% Dw 46% ethanol
K.A 9% DW
Dexa 0.01% DW 1.5% ethanol
Tretinoin 4% DMSO 0.27% ethanol